Լռում եմ

Ես լռում եմ, լռում եմ կրկին,

Բաց թողնում քրքրված իմ հոգին,

Քեզ տեսնում եմ ու չեմ հասկանում

Դեպի ուր եմ ես ինձ տանում:

Այս խենթ անդորրում աղմկում,

Կորել եմ… Ես ինձ չեմ գտնում,

Իսկ այստեղ լուռ աստղենր են պայթում

Իմ սրտում նրանք քեզ չեն գտնում:

Դու գնում ես, իսկ ես դեռ փնտրում,

Քեզ ժպտում եմ, բայց լուռ արտասվում

Մեխվել եմ ճշտի սխալի արանքում,

Գտնում եմ ու նորից կորցնում….

 

Որովհետև սիրել եմ ես...

  Սիրել եմ.... Սիրել եմ ամեն վայրկանը, երբ քո անհասկանալի ու ձգող ստվերը` ինձ անտեսելով, անցնում էր մեր դպրոցի` բանտ հիշեցնող միջանցքներով: Ես սիրել եմ... Սիրել եմ քեզ... Բայց արդյոք դու երբևէ նկատել ես, թե ինչպես է իմ հայացքը մեխվում քո անհետացող շողքի աստառին: Ես գիտեմ, գիտեմ, որ քո կյանքում ես ուղղակի չկայի.... Գիտեմ որ ես անսահման հիմար էի իմ հույսերը սփոփելիս....

photo by me

  Իսկ այժմ դու չկաս, անհետացար այնքան զգույշ ու աննկատելի, որքան արագ անցնում է ամառը, իր հետևից բերելով մթամած ու մելամաղձոտ աշունը.... Այո, դու գնացիր հեռացար: Իհարկե անհնար է կորցնել այն չունես, այն ինչ քոնը չէր...Ես ոչինչ չունեի....Բայց ոչ ունեի.... Հիմա եմ միայն հասկանում, ես երջանիկ էի... Որովհետև սիրում էի....

Դեռ չեմ գտել...

Փակ կամուրջներ ու փակ դռներ,

Իմ սիրտը նորից ցավով է լցվել,

Նույն դատարկ պատերն են սառել,

Ճանկռտող հույսերն են այս անգամ այրվել…

Նա ինձ չի սիրում, իզուր եմ սիրել,

Դա պարզ է դարձել:

Հիմա նորից պետք է դատարկվել

Ու նոր բետոնով հոգիս կարկատել:

Հիմա չգիտեմ այս դաժան խաղով

Թե իմ հերթական հիմար սխալով

Այն նույն ցավագար բժիշկն եմ դարձել

Ու իմ սիրտն եմ ես ցավի մեջ թաղել:

Երբ ոչինչ չկա, թեկուզ չի կորել

Երբ սիրտս նորից ինձ փոս է փորել:

Երբ կյանքս նորից պետք է վերսկսել,

Ես գիտեմ, գիտեմ,

Ոչինչ չի փոխվել

Ուղղակի ես Նրան դեռ չեմ գտել…

photo by me