Դու քեզ միայն լսիր

Կարծում ես գիտես,

Ոչ մեկին պետք չես,

Ոչ մի շունչ կյանքում քեզնով չի սնվում,

Ու քո ստվերով օրը իր լցնում:

Քեզ թվում է, թե

Սրտիդ փոշոտ քամիները,

Էլ մտքիդ թևերը չեն խանձահարի,

Փշակալած հոգուդ բավիղները

Ոչ մի անցորդի էլ չեն ծակծկի:

Դու նստում ես լուռ,

Իսկ ներսումդ ճռնչում է

Մի ջարդված դուռ:

Քեզ մտքերդ են կրծում,

Որդերով լցնում,

Կարծես թե ոչինչ հանգիստ չի թողնում:

Դատարկ բաներ են քո խելքով անցնում,

Ուղղակի նորից հոգիդ ես տաշում,

Դու կյանքիդ հաշված ժամերն ես մաշում:

Կարծես բոլորը մոռացել են քեզ,

Թողել են միայն մի դատարկ քարտեզ…

Որ դու մոլորվես,

Նրանց չփնտրես:

Դու մնում ես լուռ,

Կռահում ես, որ խոսքերդ են իզուր:

Քեզ կասեն. §Հիմար,

Դու մեզ չհասար¦:

Հենց այդպես կասեն ու կպրծնեն,

Հետո ինչ հոգիդ մաս-մաս կկիսեն,

Նրանք քեզ համար նորը կճարեն:

Իսկ հիմա լսիր,

Մեկ ընդ միշտ հիշիր:

Թեկուզ քո ճանփին անդունդ է բացվել,

Մի փորձիր այն կողքից շրջանցել,

Դու թևեր ունես, թեկուզ և երբեք դա չես նկատել:

Դու սեր ես տվել,

Դու սեր ես ստացել,

Կարևոր չէ, թե ումից ես վերցրել:

Դու նրանց առջև հոգիդ ես բացել,

Հետո ինչ այն դատարկ են կարծել:

Իմացիր հաստատ սխալ չես գործել,

Թեկուզ նրանց համար դա ճիշտ չի եղել…